Zonnekindpoppen

De zonnekindpoppen komen oorspronkelijk uit de antroposofie en ze worden daarom ook wel antroposofische poppen, steinerpoppen of waldorfpoppen genoemd. Rudolf Steiner gaf de ouders van de eerste school die hij oprichtte aanwijzingen hoe ze een pop konden maken voor hun kind. Er zit een hele filosofie achter en daarom zien de poppen eruit zoals ze eruit zien.

Zo gaf Steiner aan dat het werken met natuurlijke materialen heel belangrijk is omdat jonge kinderen daarmee hun tastzintuig het beste kunnen ontwikkelen. De gedachte daarachter is als volgt: Als een kind het eerste natuurlijke materialen leert kennen, dan vormen die als het ware de basis voor het leven. Het kind zal daar zekere eerbied voor ontwikkelen voor deze materialen. Als het kind nadien in aanraking komt met onnatuurlijke materialen, zoals plastic, dan zal het het verschil in kwaliteit goed ervaren. Bovendien valt er aan natuurlijke materialen meer te beleven. Ze zijn steeds anders van structuur en nooit echt voorspelbaar. Hout of wol voelt en oogt heel anders dan plastic.
Zonnekindpoppen hebben een heel specifieke vormgeving en uitstraling en dat is niet voor niets zo. Het uiterlijk van de pop wordt gevormd met als basisidee dat de pop symbool staat voor de mens. En dan ook nog als symbool voor het meest zuivere en ideale aan de mens. Want dat is wat je een kind wilt geven als voorbeeld om zich naar te vormen. Als voorbeeld om naar te gaan leven.